Ενώπιον Πάσης Αρμοδίου Αρχής: Εξώδικη Διαμαρτυρία, Δήλωση, Ερώτηση και Αίτηση, με Επιφύλαξη Δικαιωμάτων
[Δημοσιεύουμε το πρωτότυπο κείμενο σε μονοτονικό]
Εμμανουήλ Κυρατσάκι του Κωνσταντίνου, ο οποίος διορίζει ως πληρεξούσιο και αντίκλητό του τον δικηγόρο και κάτοικο Αθηνών Σωτήριο Λίβα του Σταύρου, οδός Βησσαρίωνος, αριθ. 10.
ΠΡΟΣ
1. κ. Πρόεδρο της Ελληνικής Κυβερνήσεως, Μέγαρο Μαξίμου.
2. κ. Υπουργό Εσωτερικών, Υπουργείο Εσωτερικών, οδός Σταδίου, αριθ. 27.
3. κ. Υπουργό Παιδείας, διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Υπουργείο Παιδείας, διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, οδός Α. Παπανδρέου, αριθ. 37, Μαρούσι ή οδός Μητροπόλεως, αριθ. 15.
4. κ. Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, Π. Κανελλοπούλου, αριθ. 4.
5. κ. Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού, Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, οδός Μπουμπουλίνας, αριθ. 20.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
1. κ. Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προεδρικό Μέγαρο.
2. κ. Πρόεδρο της Βουλής, Βουλή των Ελλήνων.
3. κ. Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Σ.τ.Ε., οδός Πανεπιστημίου, αριθ. 47.
4. κ. Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Άρειος Πάγος, λεωφ. Αλεξάνδρας, αριθ. 121.
5. κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Άρειος Πάγος, λεωφ. Αλεξάνδρας, αριθ. 121.
__________________
Κύριε Πρωθυπουργέ, Κύριοι Υπουργοί,
Α.
Μέσα στις ζέστες και, για πολλούς, μέσα στις διακοπές του φετινού καλοκαιριού, μαθαίνουμε ότι οι Γενικοί Γραμματείς «Κοινωνικής Συνοχής και Πληθυσμού», «Θρησκευμάτων», «Δημοσίας Τάξεως», «Αθλητισμού» συμφώνησαν και συναποφάσισαν να παραχωρήσουν δημόσιους χώρους, στο ΟΑΚΑ και ΣΕΦ, τα οποία αποτελούν οπωσδήποτε εμβληματικά οροθέσια του (όποιου) κύρους της ελλαδικής κρατικής μας υπόστασης, «στους μουσουλμάνους, για να εορτάσουν το ραμαζάνι».
Διαμαρτύρομαι ως Έλληνας πολίτης.
Κατ’ αρχάς, σε ποιους «μουσουλμάνους»;
Σιίτες, σουνίτες ή άλλη από τις πάμπολλες παραφυάδες;
Ως γνωστόν οι δύο κύριες αντίπαλες μουσουλμανικές παρατάξεις αλληλομισούνται και αλληλοσφαγιάζονται τόσο στις χώρες τους, όσο και ανά τον κόσμο.
Εσείς ποιους θεωρείτε και χρίσατε «ημετέρους», ώστε να τους παραχωρείτε τα (πάλαι ποτέ) «εθνικά» στάδια; (η λέξη «εθνικός», όταν πρόκειται για την Ελλάδα και τα της Ελλάδας περίπυστα, δεν αρέσει σε ορισμένης χροιάς -δεν εννοώ κομματικά- πολιτευομένους, ενώ αντίθετα για αλλοδαπές εθνικιστικότατες παροξύνσεις, επιστρατεύουν ακάθεκτη αλλοιθωρίζουσα εθελοτύφλωση)
Με ποιους, λοιπόν, συγκεκριμένα θρησκευτικούς ή πολιτικούς «ταγούς» των «μουσουλμάνων» διαβουλευτήκατε;
Τι ευθύνες ανέλαβαν;
Τι εγγυήσεις σας δώσανε;
Αν κάποια από τις αντίπαλες μουσουλμανικές παρατάξεις αξιώσει τα ίδια ή άλλα στάδια μεθαύριο για τον εαυτό της, τι έχετε προβλέψει να πράξετε;
Β.
Σχετικά με την ασφάλεια (τρέχουσα και μελλοντική) των πολιτών και του συνόλου της κοινωνίας τι έχετε πράξει;
Γνωρίζετε αν μεταξύ των «μουσουλμάνων», που, ουσιαστικά, εσείς προσκαλείτε να συναγελασθούν στην δημόσια Ελληνική περιουσία, περιλαμβάνονται παράνομοι λαθρομετανάστες;
Γνωρίζετε αν μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται εγκληματίες, φυγόδικοι;
Γνωρίζετε αν μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται φανατικοί στρατολόγοι μαχητών ή και ορκισμένοι εχθροί-φονείς των (κατ’ αυτούς) «απίστων»; (όπως σαφέστατα εντέλλεται το κείμενο που εκλαμβάνουν σαν «ιερό» και το οποίο θέλουν να πανηγυρίσουν στους χώρους που εσείς τους δίνετε)
Πώς γνωρίζετε αν μέσα στην πολύμορφη διαστρωμάτωση των δράσεων δεν υπάρξουν συστηματικές ή σποραδικές βλασφημίες (κρυφά – φανερά) των ιερών και οσίων μας, για τις οποίες εσείς δίνετε βήμα και έδαφος;
Και, αν τυχόν, έστω από εσκεμμένη-υποκινούμενη ανθελληνική «προβοκάτσια», σημειωθούν και γίνουν φανερά και περίβλεπτα τέτοιου είδους περιστατικά βλασφημίας, προσβολής και πρόκλησης; Τι θα πράξετε τότε;
Θα σκύψετε το κεφάλι από (αλήστου μνήμης) «εθνική υπερηφάνεια»;
Γ.
Ακόμη:
Ποιος και με ποιον τρόπο θα αναλάβει την περιφρούρηση των «εκδηλώσεων»;
Τι θα περιλαμβάνουν οι εκδηλώσεις αυτές;
Ποιος γνωρίζει και πώς θα ελέγξει το περιεχόμενο των δραστηριοτήτων;
Εδώ ένας (συνήθης, πλέον) ποδοσφαιρικός αγώνας γίνεται και η αστυνομία επί ώρες διενεργεί ελέγχους, ακόμη και σωματική έρευνα. Εν προκειμένω;
Ποιος λογοδοτεί για όλα αυτά;
Με τι εχέγγυα του λογοδοτούντος;
Με ποιες εγγυήσεις των υπεσχημένων;
Αν φέτος ή σε κάποια από τις επόμενες χρονιές (που οπωσδήποτε δεν έχετε δηλώσει ότι αποκλείετε το ενδεχόμενο να επαναλάβετε το ίδιο -απευκταίο- εγχείρημα), οι συναθροισθησόμενοι τα κάνουν «λαμπόγυαλο» (εξαιτίας, π.χ., κάποιας αφορμής της επικαιρότητας, όπως η δημοσίευση γελοιογραφιών στην Δανία ή ο αστυνομικός έλεγχος λαθρομετανάστη που έχει στον κόρφο του τυλιγάδια που θεωρεί απόρρητα, κλπ., κλπ.), ποιον θα εγκαλέσετε;
Τα «εκτελεστικά όργανα» των επεισοδίων; Δηλαδή μερικούς φουκαράδες τυφλωμένους-μεθυσμένους από «θρησκευτική» διέγερση;
Και, πάντως, όχι τους εαυτούς σας;
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν δεν γίνουν εκτεταμένα έκτροπα:
Ποιος και πώς αποκλείει επανάληψη των θλιβερών θανάτων, όπως σε παρόμοιες πολυάνθρωπες συναθροίσεις;
Αλλά και ποιος και γιατί θα αναλάβει το κόστος καθαρισμού, αποκατάστασης, επισκευής των χώρων;
Τα στάδια αυτά δεν φτιάχτηκαν με χρήματα δικά σας, ούτε είναι πατρογονικά σας τσιφλίκια. Διαχειριστές ξένης περιουσίας είστε, αυτής του Ελληνικού Λαού.
Τον ρωτήσατε;
Δ.
Του χρόνου τι θα κάνετε;
Το ίδιο;
Αναλογιστήκατε ότι οι δικές σας παραχωρήσεις διαμορφώνουν «κεκτημένο», δημιουργούν, στο διηνεκές, μελλοντικές απαιτήσεις, αντιδράσεις, διεκδικήσεις, βιαιότητες;
Αναλογιστήκατε ότι κάποια μελλοντική Ελληνική Κυβέρνηση (ανεξαρτήτως κόμματος) μπορεί να έχει αντίθετη βούληση και άλλο πρόγραμμα από τις παραχωρήσεις δημόσιων σταδίων σε μουσουλμάνους, αλλά θα «δεσμεύεται» υπό την απειλή αντιδράσεων, αν παραβεί το ιδιοτελές και απροϋπόθετο «κεκτημένο» που εσείς τώρα εγκαινιάζετε;
Εξασφαλίσατε οποιαδήποτε -ελάχιστη- πολιτική συναίνεση για ένα τόσο σοβαρό θέμα; Και ποια; Από ποιους;
Ε.
Περαιτέρω: Αν προκύψουν και άλλες αξιώσεις, για άλλες θρησκευτικές τους γιορτές-τελετές εκτός από το ραμαζάνι; Πάλι θα παραχωρήσετε τα στάδια;
Και για ποιο λόγο «μεροληπτικά» μόνο στους «μουσουλμάνους»;
Γιατί όχι και σε κάθε άλλη αντίστοιχη ομάδα, που θα σας το ζητήσει ή που εσείς θα νομίσετε ότι πρέπει να τους εκλαμπρύνετε τις τελετές τους;
Γιατί όχι και στις άλλες πόλεις;
Γιατί όχι και στις κωμοπόλεις και τα χωριά της υπαίθρου;
(Ή μήπως η συμβολική «άλωση» της πρωτευούσης αρκεί;)
Ανοίγετε, απροειδοποίητα, απαρασκεύαστα και απρόκλητα, τους ασκούς του Αιόλου.
Ποιος ο λόγος;
Κανένας λόγος υπέρμετρου ενδοξασμού και εξύψωσης της εορτής τους δεν υφίσταται. Μπορεί όποιος θέλει να εορτάσει και στο σπίτι του.
Ουσιαστικά «τεμενοποιείτε» εκ πλαγίου τα κυριότερα αθλητικά μας κέντρα (βλ. «ναούς» της σύγχρονης, εκκοσμικευμένης ζωής). Δεν θα πρέπει να αποτελέσει έκπληξη ακόμη κι αν, μετά από κάποια χρόνια τέτοιας πρακτικής, ζητήσουν-απαιτήσουν (οι ριζοσπαστικότεροι) να πάψουν σ’ αυτά οι αθλητικοί αγώνες, καθ’ όσον ο χώρος θα έχει ήδη «καθιερωθεί» για την δική τους θρησκευτική χρήση, αποκλειομένης, ως εκ τούτου, κάθε άλλης.
[ Υπενθυμίζεται εν προκειμένω και το γνωστό δίλημμα περί της πυρπολήσεως της βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας: «αν μεν συμφωνούν όλοι εκείνοι οι χιλιάδες τόμοι με το περιεχόμενο ενός συγκεκριμένου βιβλίου, τότε πρέπει να καταστραφούν, ως περιττοί, αν πάλι δεν συμφωνούν, τότε ομοίως πρέπει να καταστραφούν, ως επιβλαβείς ].
Εξ άλλου, ας σημειωθεί εν παρόδω ότι και το «ζήτημα» περί ανεγέρσεως τεμένους είναι εξόχως υποκριτικό, διότι:
● εν πρώτοις, ως γνωστόν στα τζαμιά συγκεντρώνονται άνδρες και μόνο, πρακτική αντίθετη με τα έθη του τόπου τούτου και με το (υποτιθέμενο) κίνητρο περί «ισότητας», εξαιτίας του οποίου ρέουν άφθονα κροκοδείλια δάκρυα.
Για να το παραβάλουμε με υπερβολικό παράδειγμα, αν οι σατανιστές (ή οι δωδεκαθεϊστές) επιθυμούν ανθρωποθυσίες (ή υποκατάστατά τους), θα τους χτίσουμε και βωμό;
● επίσης, καμμία ανάγκη δεν επιβάλλει συγκεκριμένη ναοδομία (πολλώ δε μάλλον, με κεντρικούς ή/και πολλαπλούς «κουμπέδες», έτι δε περισσότερο με -απολύτως προκλητικούς- μιναρέδες).
Για το χατήρι και «κατά προσταγή» αυτών των «μιναρέδων» ποταμοί αιμάτων των πατεράδων και παππούδων μας έχουν ρεύσει, τόσο στο Ρωμέικο, όσο και στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το αναφέρω ως ιστορικό αμετάθετο γεγονός, όχι ως εφαλτήριο εμπάθειας.
Ποιος, άλλωστε, μπορεί να αντιλέξει ότι υπάρχουν καλοί άνθρωποι, ή και εξαιρετικοί, που γεννήθηκαν μουσουλμάνοι. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι σήμερα οι ανατολίτες (μουσουλμάνοι επί το πλείστον) διατηρούν ακραιφνέστερα τύπους παραδόσεων που βρήκαν και προσέλαβαν από την Ορθόδοξη Ρωμηοσύνη. Κοινόν τόπο αποτελεί το γεγονός της παλαιάς ονομασίας των Τούρκων ως «Ρωμηών μουσουλμάνων» (Rum muslim), ακριβώς λόγω της καταγωγής τους (εξισλαμισμοί), αλλά και της εκτενούς (και κατ’ εξοχήν συνειδητής) ενσωμάτωσης τύπων της δικής μας παραδόσεως.
Τα «θρησκευτικά καθήκοντα», ωστόσο, των αλλοδόξων μπορούν απρόσκοπτα να «εκτελεστούν» σε κάποιο χώρο διαμονής τους ή διαμονής οικείων προσώπων τους ή σε κάποια αίθουσα, π.χ. ξενοδοχείου, που θα ενοικίαζαν, με ελάχιστο μόνο μέρος από τον πακτωλό των χρημάτων που επενδύουν σε όλο αυτό το ιλιγγιώδες πρόγραμμα μετοίκισης-εποίκησης της Ευρώπης και δη της Ελλάδας, αλλά και του κόσμου συνολικά.
Για καθέναν από τα εκατομμύρια των ασιατών-αφρικανών μεταναστών στην χώρα μας απαιτούνται πολλές χιλιάδες ευρώ [ για την μετάβαση από μεμακρυσμένους τόπους στα απέναντι παράλια, για την πληρωμή των λαθρεμπόρων-διακινητών, για διαφόρους χρηματισμούς, για αγορά παράνομων (πλαστών) διαβατηρίων (συνήθως αρκετά περισσότερων του ενός, μέχρι κάποιο από αυτά να «πιάσει», ενώ για μήνες παραμένουν άνεργοι περιμένοντας το «εισιτήριο» για κάποιον «παράδεισο κοινωνικών παροχών» της Ευρώπης ή αλλού), για διαβίωση κλπ., κλπ. ]. Πού και πώς βρίσκονται τόσα δισεκατομμύρια από τις λιμοκτονούσες χώρες τους;
Απεναντίας, ας μη ξεχνούμε, ότι μέσα στην φτώχεια και την εξοντωτική βιοπάλη της ξενητειάς, συχνά με δωδεκάωρη και πλέον εργασία, ακόμη και με διπλές βάρδιες, οι δικοί μας πρόγονοι, θείοι και αδελφοί, αγωνίστηκαν στις χώρες της μετανάστευσής τους, ρίζωσαν και έχτισαν, λιθαράκι-λιθαράκι, τις δικές τους κοινότητες, όπου εκδήλωσαν και βίωσαν και την πίστη τους. Ουδείς τους παραχώρησε δωρεάν το στάδιο της Μπάγερν του Μονάχου ή των Νιου Γιορκ Τζάιαντς, για τις συναθροίσεις τους.
Ας οργανωθούν, ομοίως, οι σήμερα εν Ελλάδι ευρισκόμενοι αλλοδαποί σε κοινότητες, ώστε να προβάλουν κοινοτικά-συλλογικά και εκπροσωπημένα τα αιτήματά τους, μήπως και έτσι τουλάχιστον τους γνωρίσουμε, αφού ως Πολιτεία δεν είχαμε το όραμα, το κουράγιο, την φιλοπονία και την προνοητικότητα για να τους συνδέσουμε με τους θεσμούς μας και να τους εγκλιματίσουμε συστηματικά και με επάρκεια, όσους δεκτικούς από αυτούς, με ένα ελάχιστο-απαιτούμενο σύστημα αξιών μας (καθότι, ασφαλώς, δεν αρκεί αδιάφορη και απροϋπόθετη «πενταετής παραμονή» σε ορισμένο τόπο προκειμένου να μεταβληθεί κάποιος αυτομάτως σε ιθαγενή και συνειδητό πολίτη του τόπου αυτού).
Στ.
Επίσης:
Σε μια πολιτική σκηνή που διεθνοποιείται ραγδαία και που οι γεωπολιτικές σκοπιμότητες και συμμαχίες εξαπλώνονται και αντιστοιχίζονται με πλαίσιο ολόκληρη την υφήλιο, μόνο όσοι θέλουν να αυτοκαταργηθούν αγνοούν την αρχή της αμοιβαιότητας.
Ερωτώ λοιπόν:
Πώς, με ποια λογική προσφέρετε, μέσα στην Χώρα μας, κάτι δικό μας σε «ξένους», την ώρα που, αναντίστοιχα, οι «ξένοι» αυτοί, στις δικές τους τις χώρες, όχι μόνο δεν προσφέρουν δικά τους, αλλά αφαιρούν από εμάς πολλά από τα πολυαίωνα δικά μας;
Ο κατάλογος με τα σχετικά παραδείγματα είναι ανθρωπίνως αναρίθμητος.
Αντί πολλών:
Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν βεβηλώσεις, καταστροφές, δημεύσεις κλπ. Ορθοδόξων Ναών σε μουσουλμανικές χώρες, πολίτες των οποίων μέλλουν (σύμφωνα με τις αποφάσεις σας) να συναθροισθούν σε Ελληνικά Στάδια;
Αγνοείτε, τάχα, ότι υπάρχουν μουσουλμανικές χώρες όπου απαγορεύεται να κάνεις τον Σταυρό σου δημόσια.
Όπου, ομοίως, οι Ορθόδοξοι Ιερείς απαγορεύεται να φέρουν γενειάδα.
Όπου απαγορεύεται να φορούν ράσα.
Όπου απαγορεύεται να κτιστεί Ορθόδοξος Ναός.
Τα αγνοείτε αυτά;
Τίποτε από αυτά δεν άγγιξε την «ανθρωπιστική σας ευαισθησία», το κοινωνικό σας συναίσθημα, την έφεση αλληλεγγύης προς τους αδύναμους, τους καταπιεζόμενους, τους κινδυνεύοντες;
Τίποτε από τα ανωτέρω δεν κρίνατε άξιο να περιληφθεί (διαπραγματευτικά) σε μία προσπάθεια, έστω, ελαφρύνσεως του δυναστικού ζυγού, που συνθλίβει την θρησκευτική ζωή και πρακτική πλήθους ομοδόξων (κατά τεκμήριο) συνανθρώπων σας;
Κάνατε την ελάχιστη έστω προσπάθεια διαπραγμάτευσης αμοιβαίων, υπό την ανωτέρω έννοια, παραχωρήσεων;
Κάνατε σχετικά έστω και την παραμικρή κρούση προς τον αρμόδιο επί τέτοιων θεμάτων Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών, αλλά και προς τον Υπουργό Αμύνης;
Ποιαν;
Αν είχατε κάνει τέτοια επαφή, γιατί οι Υπηρεσίες του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών απουσιάζουν επιδεικτικά από την εκπροσώπηση των φορέων που συναποφάσισαν τις (μονομερείς) ως άνω παραχωρήσεις;
Ανεκδοτολογικά:
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι με το «έτσι θέλω» προς ανατολάς γειτονική μας χώρα έκλεισε Ορθόδοξη Εκκλησιαστική Σχολή με μακραίωνα παράδοση (κλπ., κλπ. –«λες κι έχουν τελειωμό ποτέ τα πάθια κι οι καημοί» της Ρωμηοσύνης). Δεν δίνει άδεια να ξανανοίξει. Μάλιστα, όταν η υπουργός εξωτερικών της πλανητικής υπερδυνάμεως, προ ολίγων μόλις ημερών, εδήλωσε δημοσία, σε συνέντευξη τύπου, την συμπαράστασή της στα δίκαια αιτήματα για επαναλειτουργία της Σχολής, η επίσημη μεταφράστρια της γείτονος δεν μετέφρασε την δήλωση της φιλοξενουμένης υπουργού.
Ζ.
Ασχέτως του ότι έχω αμεσότατη συγγένεια με μουσουλμάνους, ασχέτως του ότι διατηρώ και επιπλέον ανεξάρτητες φιλίες με μουσουλμάνους μετανάστες στην Χώρα μου (παράνομους και μη), ασχέτως του ότι απεχθάνομαι τον εθνικισμό (απ’ όπου, όμως, κι αν προέρχεται) και θαυμάζω, τιμώ και σέβομαι την φιλοξενία (την υγιή, απ’ όπου κι αν προέρχεται), ωστόσο θεωρώ τον εαυτό μου θύμα φυλετικών και θρησκευτικών διακρίσεων μέσα στην ίδια μου την Πατρίδα, εκ μέρους του κράτους, καθώς και μεροληπτικής σε βάρος μου μεταχείρισης.
Ενδεικτικά απλώς: Πότε (παραδείγματος χάριν) ερωτηθήκανε οι Ορθόδοξοι αν έχουν ανάγκη σταδίου 70.000 θέσεων για να εκδηλώσουν με αντίστοιχα πολυάνθρωπη συλλογικότητα την πίστη τους; Ποιος σας είπε ότι δεν το χρειάζονται;
Ως υπουργοί-υπηρέτες λαμβάνετε τον μισθό σας, αλλά, κυρίως την νομιμοποίησή σας, πρωτίστως από Ορθοδόξους Έλληνες. Πότε μεριμνήσατε γι’ αυτούς και για αντίστοιχες δικές τους ανάγκες, δικές τους ελπίδες, δικές τους επιθυμίες;
Για Όλους Αυτούς τους Λόγους
με την επιφύλαξη κάθε νομίμου δικαιώματός μου,
Διαμαρτύρομαι για την ως άνω περιγραφόμενη στάση και τις ως άνω αποφάσεις των εκλεγμένων και εντεταλμένων εκπροσώπων μου και
Ζητώ
Να αρυσθείτε από όσα ψυχικά αποθέματα φιλοπατρίας, φιλότιμου, ισονομίας, ισοπολιτείας και ιστορικής μνήμης διαθέτετε και να ενεργήσετε έτσι, ώστε η προαναφερόμενη απόφαση και κάθε όμοια να ακυρωθούν.
Τέλος:
Δεν λησμονώ, ασφαλώς, την ασημαντότητά μου, ως απλός πολίτης, καθώς αναθιβάνω -κατά νόημα- την φράση του Σεφέρη: «Εύχομαι ο Θεός να μη με ξαναφέρει σε τέτοια ανάγκη να μιλήσω».
Λυπάμαι ειλικρινά που το κάνω.
Υπό την ρητή επιφύλαξη των δικαιωμάτων μου, ως προς θιγόμενα και μη εν προκειμένω θέματα, αρμόδιος Δικαστικός Επιμελητής εντέλλεται όπως επιδώσει νομότυπα την προκειμένη εξώδικό μου προς καθέναν που απευθύνεται, προς γνώση του και για τις νόμιμες συνέπειες, αφού αντιγράψει ολόκληρο το περιεχόμενό της στην οικεία Έκθεση Επιδόσεως.
Αθήνα, 28η Ιουλίου 2011
Ο Εξωδίκως Δηλών