Ὁ Ἀντώνης Βγόντζας ἀναλύει τούς ὀκτώ λόγους γιά τούς ὁποίους θά πάει στό συλλαλητήριο τῆς Ἀθήνας

Ἔχω καταλήξει. Ἔχω ζυγίσει ὅλα τά πράγματα.

Αὐτά πού ἔχω διδαχθεῖ καί ἔχω μάθει. Αὐτά πού γνωρίζω καί ἔχω μελετήσει. Ὅλα ὅσα ἔχω ἀνταλλάξει μέ φίλους καί ἀνθρώπους πού ἐκτιμῶ τή γνώμη τους. Τήν ἐρχόμενη Κυριακή, λοιπόν, θά πάω στό συλλαλητήριο στό Σύνταγμα γιά τό Μακεδονικό.

Θά πάω…

Γιατί τό θέμα τοῦ συλλαλητηρίου, τά κίνητρα, ὁ πυρήνας τοῦ ὁμολογημένου στόχου του καί ὁ εἰρηνικός χαρακτήρας του μέ γοητεύουν καί μέ βρίσκουν σύμφωνο. Τό Μακεδονικό εἶναι ἕνα πολύ σοβαρό ἐθνικό ζήτημα. Αὐτό τό κρατικό μόρφωμα, πού τό ἀναγνωρίζω καί δέν τό ἐπιβουλεύομαι ὡς Ἕλληνας, ἔχει βαθύτατο ἀλυτρωτικό χαρακτήρα καί φύση. Αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τή σύντομη ἱστορική του μέχρι σήμερα πορεία, τήν ἐπιλογή τοῦ ὀνόματος, τίς συνθῆκες ἐπιλογῆς, τό Σύνταγμά του, αὐτά πού διδάσκουν στά σχολεῖα τους καί τίς ἐμβληματικές πολιτιστικές ἐπιλογές τους.

Θά πάω…

Ἀπ’ ὅλα ὅσα μέ προβληματίζουν καί ἀνησυχῶ, τό πιό βασικό εἶναι ὁ θεμελιώδης νόμος τοῦ κράτους αὐτοῦ. Μέ βασανίζει ὁ διακηρυκτικός καί διεκδικητικός σέ βάρος τῶν γειτονικῶν κρατῶν (καί προφανῶς ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας) χαρακτήρας τοῦ προοιμίου του. Μία ἀτέλειωτη σειρά ἄρθρων, ὅπως τό 3, τό 7, ἡ τροπολογία 4, ἡ τροπολογία 5 καί ἡ τροπολογία 7 ὑποστηρίζουν σθεναρά τήν ἀλυτρωτική φύση αὐτοῦ τοῦ μικροῦ κράτους. Κορυφαία παραμένει ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 49, μέ τήν ὁποία τό κράτος τῶν Σκοπίων ἐνδιαφέρεται «γιά τό status καί τά δικαιώματα τῶν ἀνθρώπων πού ἀνήκουν στόν μακεδονικό λαό τῶν γειτονικῶν χωρῶν… Καί ἐνδιαφέρεται γιά τά πολιτισμικά, οἰκονομικά καί κοινωνικά δικαιώματα τῶν πολιτῶν τῆς δημοκρατίας στό ἐξωτερικό».

Θά πάω…

Γιατί δύσκολα ἐμπιστεύομαι τό πολιτικό προσωπικό αὐτοῦ τοῦ κράτους. Τό Σεπτέμβριο 1995 ἡ Ἑλλάδα καί ἡ Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας συνομολόγησαν μία Ἐνδιάμεση Συμφωνία, ἡ ὁποία ἐπέβαλε ἕνα δεσμευτικό Κώδικα Συμπεριφορᾶς. Στό πλαίσιο αὐτῆς τῆς συμφωνίας, ἡ Ἑλλάδα καί τό κράτος τῶν Σκοπῖων ἄρχισαν διαπραγματεύσεις ὑπό τήν αἰγίδα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν. Αὐτές οἱ διαπραγματεύσεις συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Ἡ Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας παραβιάζει, καθ’ ὅλη τη διάρκεια μέχρι σήμερα συστηματικά τό γράμμα καί τό πνεῦμα τῆς συμφωνίας. Καί, φυσικά, τίς ὑποχρεώσεις πού πηγάζουν ἀπό αὐτή.

Προβάλλει μεγαλοϊδεατικές ἐδαφικές βλέψεις κατά τῆς Ἑλλάδας. Σέ χάρτες. Σέ σχολικά ἐγχειρίδια. Σέ βιβλία Ἱστορίας. Ἐνισχύει ἀλυτρωτικές διεκδικήσεις καί ὑποδαυλίζει ἐθνικιστικά αἰσθήματα μέσα στά σύνορά μας. Μέσα στά ἐδάφη μας! Χρησιμοποιεῖ τήν ὀνομασία «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» στούς διεθνεῖς ὀργανισμούς. Ἀκόμα καί στά Ἡνωμένα Ἔθνη.

Παρά τό γεγονός ὅτι ἔχει προσχωρήσει σέ αὐτά μέ τήν προϋπόθεση νά χρησιμοποιεῖ τήν προσωρινή ὀνομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας. Χρησιμοποιεῖ σύμβολα, ὅπως ὁ Ἥλιος τῆς Βεργίνας. Καί ἄλλα σύμβολα πού ἀνήκουν στήν ἑλληνική πολιτιστική κληρονομιά. Προβαίνει ἤ ἀνέχεται προκλητικές ἐνέργειες πού ὑποδαυλίζουν ἐχθρότητα καί φανατισμό. Ὅπως ἡ παραποίηση τῆς ἑλληνικῆς σημαίας καί ἡ ἀντικατάσταση τοῦ χριστιανικοῦ σταυροῦ μέ τή ναζιστική σβάστικα.

Θά πάω…

Γιατί θέλω νά βρεθεῖ λύση. Καί ἡ λύση αὐτή νά λάβει τίς διαστάσεις ἑνός κεφαλαίου τοῦ διεθνοῦς δικαίου. Δεσμευτική ἔναντι ὅλων. Ἀποκρούω, ρητά, τίς σκέψεις νά τ’ ἀφήσουμε ὅλα γιά ἀργότερα. Κάτι τέτοιες ἀντιλήψεις εἶναι, περίπου, τυχοδιωκτικές. Χωρίς, ὅμως, νά εἶμαι ἐνδοτικός. Ἄν κάποιοι πρέπει νά βιάζονται εἶναι ἄλλοι. Καί αὐτοί καί ἄλλοι βιάζονται γιά νά μπεῖ αὐτό τό κράτος στό ΝΑΤΟ καί στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.

Θά πάω…

Ὄχι γιά νά βοηθήσω κάποιους νά κάνουν καριέρα. Οὔτε γιά νά ἀνεχτῶ τέτοιες «μωρές» φιλοδοξίες, ἀλλά φιλοδοξῶ, μαζί μέ τούς πολλούς ἄλλους, νά δώσουμε στά χέρια αὐτῶν πού ἐκπροσωποῦν τή χώρα μας ἕνα ἰσχυρό διαπραγματευτικό χαρτί. Πρέπει νά εἶσαι ἱστορικά καί πολιτικά τυφλός γιά νά μή διαγνώσεις τίς συνέπειες ἀπό τή μεγαλειώδη συγκέντρωση τῆς Θεσσαλονίκης. Μέ παραδειγμάτισε.

Θά πάω…

Μόνος μου… Ἔστω, μέ τήν παρέα μου. Δέν θά μέ βρεῖτε σέ μπλόκ. Δέν ἀνέχομαι σέ τέτοιες συγκεντρώσεις ἄλλες σημαῖες. Καί τό μήνυμα ἀπό ὅλους μας θά εἶναι πεντακάθαρο. Μία σημαία μας ἐκπροσωπεῖ. Τήν κρατήσαμε. Τήν κρατᾶμε. Καί θά τήν κρατᾶμε! Τήν ἐθνική μας συνείδηση δέν τήν καθοδηγεῖ κανένα κόμμα καί καμιά παράταξη. Δέν τήν ἔχουμε ἐκχωρήσει σέ κανέναν. Εἴτε σέ πρόσωπα. Εἴτε σέ συλλογικότητες.

Θά πάω…

Δέν ξέρω τί θά ποῦν γνωστοί καί ἄγνωστοι. Δέν ξέρω πῶς θά σχολιάσουν ἐκεῖνοι πού διεκδικοῦν ἀποκλειστικότητες στόν ἐθνικό καί ἰδεολογικό στοχασμό. Θέλω νά πείσω καί ἄλλους νά ἔρθουν σέ αὐτή τή συγκέντρωση. Νά δώσω κι ἐγώ τό μικρό παράδειγμά μου. Ξέρω πολύ καλά ὅτι ὁ ὄγκος τοῦ συλλαλητηρίου στέλνει τό βασικό καί ἀδιαπραγμάτευτο μήνυμα πρός ὅλους. Καί, κυρίως, πρός τό ἐσωτερικό τῆς χώρας. Δέν εἴμαστε ἠττοπαθεῖς. Ἀκόμα καί μέσα στήν καυτή λάβα τῆς πολυπαραγοντικῆς κρίσης πού βιώνουμε. Τό ’χουμε ἀποδείξει ἀπό παλιά. Στά καίρια προβλήματα τῆς πατρίδας γινόμαστε ξανά μεγάλοι.

Θά πάω…

Δέν εἶμαι ἀκροδεξιός. Δέν εἶμαι ἐθνικιστής. Δέν εἶμαι ἀρχαιολάγνος. Δέν εἶμαι λαϊκιστής. Οὔτε καί οἱ φίλοι καί οἱ παρέες μου. Καί, ἀπ’ ὅσα θυμόμαστε, στίς κρίσιμες ὧρες τῶν τελευταίων δεκαετιῶν σταθήκαμε ἐνεργά στή σωστή μεριά.