ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑΥΡΙΑΝΙΔΗ
Πρωτοδίκου Διοικητικῶν Δικαστηρίων, κάτοχος
μεταπτυχιακῶν διπλωμάτων στο Δημόσιο Δίκαιο καί στήν Φιλοσοφία τοῦ Δικαίου

 

Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ (ΣΕΚΤΩΝ)
“VIVE LA FRANCE RΟΜΑΙΝE!” ἤ “ΖΗΤΩ Η ΡΩΜΑΙΪΚΗ ΓΑΛΛΙΑ!”;

Καί δεδομένου μάλιστα, ὅτι οἱ χειρότερες ἀπό αὐτές, ἔχουν ὡς ἀμεσο στόχο τόν ἔλεγχο κρατῶν μέ ἀντικατάσταση τοῦ δημοκρατικοῦ συστήματος ἀπό τόν αἱρετικό ἤ σεκτικό ὁλοκληρωτισμό τους (π.χ. ἡ Σαηεντόλοτζυ θέλει νά ἐλέγξῃ τό μεγαλύτερο τμῆμα τῆς Βαλκανικῆς διά τῶν ᾿Αλβανῶν τούς ὁποίους ἐκπαιδεύει πρός τοῦτο ἀπό τίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 . . . - βλ. περιοδικά Διάλογος χρονικῆς περιόδου 1995-1996), ὁ ἐν λόγῳ νόμος ἀπετέλεσε τό κόκκινο πανί γιά ὅλες τίς ὁλοκληρωτικές αἱρέσεις ἤ σέκτες.

Τοῦτο, διότι ὁ νόμος αὐτός συλλαμβάνει τήν νομική διάσταση τοῦ προβλήματος καί προσπαθεῖ νά τό ἀντιμετωπίσῃ ὅσο τό δυνατόν ἠπιώτερα καί δημοκρατικώτερα, ἀλλά καί ριζικῶς (κατ᾿ ἄνθρωπον). Εἰς τήν χώρα μας, ἐν τούτοις, εἶδαν τό φῶς, δημοσιεύματα σχετικῶς προς τόν νόμο αὐτόν, τά ὁποῖα ἀντί νά ἐνημερώνουν τούς ἀναγῶστες γιά τό περιεχόμενό του, ἀντιθέτως προέβαλλαν ὅτι ὁ νόμος αὐτός προξενεῖ προβληματισμούς περί τοῦ ἐάν ἡ Γαλλία παραμένει μία δημοκρατική χώρα! Γιά ἄλλη μιά φορά, ἡ παραπληροφόρηση τοῦ λαοῦ μας ἔγινε πραγματικότητα.

 

Τό χειρώτερο δέ, εἶναι ὅτι, ὅταν ἡ Γαλλία, καί ἀκριβέστερα ἡ ρωμαίϊκη πλευρά της πού εἶναι ζωντανή ὅπως φαίνεται ἀκόμη καί σήμερα (πρβλ. μακαριστοῦ πατρός ᾿Ι. Ρωμανίδη: ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ καί ᾿Αναστασίου Φιλιππίδη: ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, Β ἔκδ. 1997), μέ θάρρος τά βάζει μέ τίς πλέον ἰσχυρές αἱρέσεις τῶν Η.Π.Α., καί παραλλήλως εἰς τήν Νίκαια ἡ ἄλλη Γαλλία, ἡ φραγκική, δηλώνει ὅτι ἀπορρίπτει τόν χριστιανικό χαρακτήρα τῆς Εὐρώπης, ἡ ἐπίσημη ποιμαντική τῆς ᾿Εκκλησίας μας, ἀντί νά οἰκοδομήσῃ ἐπί τῆς ὑγιοῦς Γαλλικῆς στάσεως εἰς τήν μάχη κατά τῶν αἱρέσεων, καί νά ἐκζητήσῃ ἀληθινούς συμμάχους εἰς τούς ἔχοντας ὀρθοδόξους προπάτορας (βλ. ἐνδεικτικῶς π. ᾿Ι. Φωτόπουλου: ῾Ο ῞Αγιος Λεονάρδος) Γάλλους Ρωμηούς πού τά βάζουν σήμερα μέ τίς αἱρέσεις, ἐδιάλεξε τήν περίσταση γιά νά κατακεραυνώνῃ τήν ὅλην τήν Γαλλία, ἀδιακρίτως, γιά τήν στάση της εἰς τήν Νίκαια καί γιά . . .τόν ἄθεο διαφωτισμό της τοῦ 18ου αἰῶνος (!!!).

῾Η πλέον εὔλογος ἑρμηνεία τοῦ φαινομένου, πέραν τῆς συνήθους προχειρότητός μας: “᾿Αδειάσαμε” τό ὅλο ζήτημα καθώς καί τούς ἔχοντας ἀνάγκη τῆς πνευματικῆς ὑποστηρίξεώς μας Γάλλους Ρωμηούς, διότι πεισθήκαμε ἀπό κόλακας, νά ἀκολουθοῦμε, ὅλως ἀνοήτως, τήν ἐπίσης φράγκικη “γραμμή” τῶν ἐπισήμων παπικῶν, οἱ ὁποῖοι στό Παρίσι ἐδήλωναν ὅτι δέν χρειάζεται νόμος κατά τῶν αἱρέσεων, γιατί ὅποια τυχόν προβλήματα δημιουργοῦνται, ἔχουν κυρίως διαδογματικό ἤ τό πολύ κοινωνικό χαρακτῆρα καί μποροῦν νά τά βρίσκουν οἱ “ποιμένες” αὐτοί μέ τούς ἡγέτες τῶν σεκτῶν καί νά ἡρεμεῖ ἡ οἰκογένεια!!! Λές καί ἐκεῖ εὑρίσκεται τό πρόβλημα τῶν σεκτῶν. . . 

᾿Αρκεῖ ἡ προσεκτική ἀνάγνωσις τοῦ ἐν λόγῳ νόμου, διά νά πεισθῇ ὁ καλόπιστος ἀναγώστης περί τοῦ ὅτι τό πρόβλημα τό ὁποῖο τίθεται ἀπό τίς αἱρέσεις-σέκτες, εἶναι πολύ βαθύτερο καί οὐσιαστικώτερο ἀπό τήν “ἁρμονία” ἐντός κάποιων οἰκογενειῶν.

᾿Αλλά ἰδού ὁ νόμος αὐτός, τοῦ ὁποίου ἀντίστοιχος ἐνδείκνυται νά εἰσαχθῇ καί εἰς τήν ῾Ελλάδα, εὐθύς μόλις τό ἐπιτρέψουν οἱ περιστάσεις καί ἡ συγκυρία. ῾Η ἀνάγνωσις αὐτοῦ, καταδεικνύει τήν ἀνάγκην νά εὐθύνονται καί ποινικῶς καί ἀστικῶς τά νομικά πρόσωπα μέ βάση εἰδικές καί συγκεκριμένες διατάξεις, διότι οἱ παρωχημένες νομικές μας ἀντιλήψεις, περί ποινικοῦ ἀνευθύνου τῶν νομικῶν προσώπων, ἔχουν πλέον σήμερα ὀλέθρια ἀποτελέσματα καί εἰς τό θέμα τῶν αἱρέσεων-σεκτῶν, ἀλλά καί γενικώτερα.

Γαλλικός “Νόμος 2001-504, τῆς 12-6-2001,
περί ἐνισχύσεως τῆς προλήψεως καί τῆς καταστολῆς τῶν σεκτικῶν κινημάτων τά ὁποῖα παραβιάζουν τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί τάς θεμελιώδεις ἐλευθερίας”

 

“῾Η ᾿Εθνοσυνέλευσις καί ἡ Γερουσία ἐψήφισαν, ὁ δέ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας δημοσιεύει, τόν νόμον τοῦ ὁποίου τό περιεχόμενον ἔχει ὡς ἑξῆς:

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ

Διάλυσις κατά τό ἀστικόν δίκαιον, ὁρισμένων νομικῶν προσώπων

῎Αρθρον 1ον

Δύναται να κηρυχθῇ, συμφώνως πρός τάς διαδικασίας τοῦ παρόντος ἄρθρου, ἡ διάλυσις παντός νομικοῦ προσώπου, οἱασδήποτε νομικῆς μορφῆς καί οἱουδήποτε ἀντικειμένου, τό ὁποῖον ἀναπτύσσει δραστηριότητας αἱ ὁποῖαι ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα τήν διατήρησιν ἤ τήν ἐκμετάλλευσιν τῆς ψυχολογικῆς ἐξαρτήσεως ἤ τῆς σωματικῆς ὑποταγῆς προσώπων μετεχόντων εἰς τάς ἀνωτέρω δραστηριότητας, ἐφ᾿ ὅσον ἔχουν ἀπαγγελθῆ εἰς βάρος αὐτοῦ τοῦ νομικοῦ προσώπου ἤ εἰς βάρος τῶν ἀσκούντων κατά τόν νόμον καί τό καταστατικόν, ἤ ἐν τοῖς πράγμασι, τήν διοίκησιν αὐτοῦ, ὁριστικαί ποινικαί καταδίκαι δι᾿ οἱανδήποτε ἐκ τῶν κάτωθι ἀναφερομένων παραβάσεων: 

1. Παραβάσεις συνιστάμεναι εἰς ἐκουσίαν ἤ ἀκουσίαν βλάβην τῆς ζωῆς ἤ τῆς σωματικῆς ἤ ψυχικῆς ἀκεραιότητος τοῦ προσώπου, εἰς ἔκθεσιν τινός εἰς κίνδυνον, εἰς βλάβην τῶν προσωπικῶν ἐλευθεριῶν, εἰς προσβολήν τῆς προσωπικότητος, εἰς ἔκθεσιν ἀνηλίκων εἰς κίνδυνον, καθώς καί εἰς ὑλικήν βλάβην τῶν ἄρθρων 221-1 ἕως 221-6, 222-1 ἕως 222-40, 223-1 ἕως 223-15-2, 224-1 ἕως 224-4, 225-5 ἕως 225-15, 225-17 καί 225-18, 226-1 ἔως 226-23, 227-1 ἕως 227-27, 311-1 ἕως 311-13, 312-12, 313-1 ἕως 313-3, 314-1 ἕως 314-3 καί 324-1 ἕως 324-6 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος·

2. Παραβάσεις συνιστάμεναι εἰς παράνομον ἄσκησιν τῆς ἰατρικῆς ἤ τῆς φαρμακευτικῆς ἐπιστήμης, προβλεπόμεναι ἀπό τά ἄρθρα L. 4161-6 καί L. 4223-1 τοῦ Κώδικος Δημοσίας ῾Υγείας·

3. Παραβάσεις συνιστάμεναι εἰς παραπλανητικήν διαφήμισιν, εἰς ἀπάτας, καθώς καί εἰς πλαστογραφίας, προβλεπόμεναι ἀπό τά ἄρθρα L. 121-6 καί L. 213-1 μέχρι ᾷ. 213-4 τοῦ Κώδικος τῆς Καταναλώσεως.

῾Η διαδικασία τῆς διαλύσεως διεξάγεται ἐνώπιον τοῦ Πρωτοδικείου, κατόπιν αἰτήσεως τοῦ Εἰσαγγελέως ἐνεργοῦντος αὐτεπαγγέλτως, ἤ κατόπιν αἰτήσεως οἱουδήποτε ἐνδιαφερομένου.

῾Η αἴτησις ἀσκεῖται, ἐξετάζεται καί κρίνεται συμφώνως πρόν τήν διαδικασίαν δι᾿ ὁρισμένην δικάσιμον.

῾Η προθεσμία διά τήν ἄσκησιν ἐφέσεως εἶναι δεκαπέντε ἡμερῶν. ῾Ο Πρόεδρος τοῦ Τμήματος εἰς τό ὁποῖον εἰσάγεται ἡ ὑπόθεσις, ὁρίζει σύντομον δικάσιμον διά τήν ἐκδίκασιν τῆς ἐφέσεως. Κατά τήν δικάσιμον ἡ διαδικασία χωρεῖ συμφώνως προς τά ἄρθρα 760 ἕως 762 τοῦ νέου Κώδικος Πολιτικῆς Δικονομίας.

῾Η διατήρησις ἤ ἡ ἐπανασύστασις, φανερῶς ἤ κρυφίως, ἑνός νομικοῦ προσώπου τό ὁποῖον διελύθη κατά τάς διατάξεις τοῦ παρόντος ἄρθρου, συνιστά τό ἀδίκημα τό ὁποῖον προβλέπεται ἀπό τό ἄρθρον 434-43 εδάφιον β τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος.

Τό Πρωτοδικεῖον δύναται, κατά τήν διαδικασίαν τῆς δίκης περί τήν διάλυσιν ἑνός νομικοῦ προσώπου, νά διατάξῃ τήν διάλυσιν περισσοτέρων νομικῶν προσώπων οἷα τά ἀναφερόμενα εἰς τό πρῶτον ἐδάφιον τοῦ παρόντος ἄρθρου, ἐφ᾿ ὅσον αὐτά τά νομικά πρόσωπα ἐπιδιώκουν τόν αὐτόν σκοπόν καί εἶναι ἑνωμένα μέ κοινά συμφέροντα, ἐπιπροσθέτως δέ, ἔχει ἀπαγγελθῆ εἰς βάρος τοῦ καθενός των, ἤ εἰς βάρος τῶν ἀσκούντων εἴτε κατά τόν νόμον καί τό κατασταστατικόν εἴτε ἐν τοῖς πράγμασιν τήν διοίκησίν των, τοὐλάχιστον μία ὁριστική ποινική καταδίκη διά παράβασιν μνημονευομένην ὡς ἄνω, εἰς τάς περιπτώσεις 1 ἕως 3 τοῦ παρόντος ἄρθρου. Αὐτά τά περισσότερα νομικά πρόσωπα πρέπει νά ἔχουν καταστῆ διάδικοι.  

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

᾿Επέκτασις τῆς ποινικῆς εὐθύνης τῶν νομικῶν προσώπων εἰς ὁρισμένας παραβάσεις

(῎Αρθρον 2 ἕως καί ῎Αρθρον 15)

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ

Διατάξεις σχετικαί μέ τήν ποινήν τῆς διαλύσεως τῶν νομικῶν προσώπων τά ὁποῖα εὐθύνονται ποινικῶς

 

῎Αρθρον 16. . . .

 

῎Αρθρον 17

 

Τό ἄρθρον 434-43 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος συμπληρώνεται ἀπό δύο έδάφια τά ὁποῖα ἔχουν ὡς ἑξῆς:

῾῾ ῾Η συμμετοχή οἱουδήποτε φυσικοῦ προσώπου εἰς τήν διατήρησιν ἤ τήν ἐπανασύστασιν, φανερῶς ἤ κρυφίως, νομικοῦ προσώπου τοῦ ὁποίου ἡ διάλυσις ἀπηγέλθη εἰς ἐφαρμογήν τῶν διατάξεων τοῦ πρώτου ἐδαφίου τοῦ ἄρθρου 131-39, τιμωρεῖται μέ φυλάκισιν τριῶν ἐτῶν καί μέ χρηματικήν ποινήν 300.000 φράγκων.

῞Οταν ἡ διάλυσις ἔχῃ διαταχθῆ διά παράβασιν τελεσθεῖσαν καθ᾿ ὑποτροπήν, ἤ διά παράβασιν προβλεπομένην ἀπό τήν προηγουμένην παράγραφον, ἡ ποινή ἄνέρχεται εἰς φυλάκισιν πέντε ἐτῶν καί εἰς χρηματικήν ποινήν 500.000 φράγκων᾿᾿.

 

῎Αρθρον 18. . . .

 

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ

Διατάξεις περί περιορισμοῦ τῆς διαφημίσεως τῶν σεκτικῶν κινημάτων

῎Αρθρον 19

Τιμωρεῖται μέ χρηματικήν ποινήν 50.000 φράγκων, ἡ διάδοσις, δι᾿ οἱουδήποτε μέσου, μηνυμάτων ἀπευθυνομένων εἰς τούς νέους με τά ὁποῖα προωθεῖται νομικόν πρόσωπον, οἱασδήποτε νομικῆς μορφῆς καί οἱουδήποτε ἀντικειμένου, τό ὁποῖον ἀναπτύσσει δραστηριότητας αἱ ὁποῖαι ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα τήν διατήρησιν ἤ τήν ἐκμετάλλευσιν τῆς ψυχολογικῆς ἐξαρτήσεως ἤ τῆς σωματικῆς ὑποταγῆς προσώπων μετεχόντων εἰς τάς ἀνωτέρω δραστηρότητας, ἐφ᾿ ὅσον ἔχουν ἀπαγγελθῆ εἰς βάρος αὐτοῦ τοῦ νομικοῦ προσώπου ἤ εἰς βάρος τῶν ἀσκούντων κατά τόν νόμον καί τό καταστατικόν, ἤ ἐν τοῖς πράγμασι, τήν διοίκησιν αὐτοῦ, ὁριστικαί ποινικαί καταδίκαι δι᾿ οἱανδήποτε ἐκ τῶν κάτωθι ἀναφερομένων παραβάσεων: 

1. Παραβάσεις συνιστάμεναι εἰς ἐκουσίαν ἤ ἀκουσίαν βλάβην τῆς ζωῆς ἤ τῆς σωματικῆς ἤ ψυχικῆς ἀκεραιότητος τοῦ προσώπου, εἰς ἔκθεσιν τινός εἰς κίνδυνον, εἰς βλάβην τῶν προσωπικῶν ἐλευθεριῶν, εἰς περιφρόνησιν τῆς ἀξιοπρεπείας τοῦ ἀνθρώπουεἰς προσβολήν τῆς προσωπικότητος, εἰς ἔκθεσιν ἀνηλίκων εἰς κίνδυνον, καθώς καί εἰς ὑλικήν βλάβην τῶν ἄρθρων 221-1 ἕως 221-6, 222-1 ἕως 222-40, 223-1 ἕως 223-15-2, 224-1 ἕως 224-4, 225-5 ἕως 225-15, 225-17 καί 225-18, 226-1 ἔως 226-23, 227-1 ἕως 227-27, 311-1 ἕως 311-13, 312-12, 313-1 ἕως 313-3, 314-1 ἕως 314-3 καί 324-1 ἕως 324-6 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος.

2. Παραβάσεις συνιστάμεναι εἰς παράνομον ἄσκησιν τῆς ἰατρικῆς ἤ τῆς φαρμακευτικῆς ἐπιστήμης, προβλεπόμεναι ἀπό τά ἄρθρα L. 4161-6 καί L. 4223-1 τοῦ Κώδικος Δημοσίας ῾Υγείας·

3. Παραβάσεις συνιστάμεναι εἰς παραπλανητικήν διαφήμισιν, εἰς ἀπάτας, καθώς καί εἰς πλαστογραφίας, προβλεπόμεναι ἀπό τά ἄρθρα L. 121-6 καί L. 213-1 μέχρι L. 213-4 τοῦ Κώδικος τῆς Καταναλώσεως.

Αἱ αὐταί ποιναί ἐπιβάλλονται ὅταν τά μηνύματα τά ὁποῖα ἀναφέρονται εἰς τό πρῶτον ἐδάφιον τοῦ παρόντος ἄρθρου, προτρέπουν εἰς συμμετοχήν εἰς τοιοῦτον νομικόν πρόσωπον.

Τά νομικά πρόσωπα εἶναι δυνατόν νά κηρυχθοῦν ποινικῶς ὑπεύθυνα, συμφώνως προς τό ἄρ. 121-2 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος, διά παραβάσεις ἀναφερομένας εἰς τό παρόν ἄρθρον. ῾Η ποινή τοῦ νομικοῦ προσώπου εἶναι ἡ χρηματική ποινή, ἡ ὁποία ἐπιβάλλεται κατά τό ἄρ. 131-8 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος.

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΕΜΠΤΟΝ

Διατάξεις σχετικαί πρός τήν ἐκμετάλλευσιν καταστάσεως ἀγνοίας ἤ ἀδυναμίας

 

῎Αρθρον 20

Μετά ἀπό τό ἄρθρο 223-15 τοῦ ποινικοῦ Κώδικος, εἰσάγεται Τμῆμα 6ον Β, τό ὁποῖον ἔχει ὡς ἑξῆς:

῾῾Τμῆμα 6ον Β.  Περί τῆς δι᾿ ἀπάτης ἐκμεταλλεύσεως τῶν καταστάσεων ἀγνοίας ἤ ἀδυναμίας.

῎Αρ. 223-15-2. Τιμωρεῖται μέ φυλάκισιν τριῶν ἐτῶν καί μέ χρηματικήν ποινήν 2.500.000 φράγκων, ἡ δι᾿ ἀπάτης ἐκμετάλλευσις τῆς καταστάσεως ἀγνοίας ἤ τῆς καταστάσεως ἀνάγκης ἀνηλίκου, ἤ προσώπου τοῦ ὁποίου ἡ ἰδιαιτέρα εὐπάθεια, ἡ ὀφειλομένη εἰς τήν ἡλικίαν του, ἤ εἰς ἀσθένειάν του, ἤ εἰς ἀδυναμίαν του, ἤ εἰς φυσικόν ἤ ψυχικόν ἐλάττωμά του, ἤ εἰς ἐγκυμοσύνην  του, εἶναι πρόδηλος καί γνωστή εἰς τόν δράστην, καθώς καί (ἡ ἐκμετάλλευσις) τῆς ψυχολογικῆς ἐξαρτήσεως ἤ τῆς σωματικῆς ὑποταγῆς προσώπου, αἱ ὁποῖαι εἶναι ἀποτέλεσμα εἴτε σοβαρῶν ἤ ἐπανειλημμένων πιέσεων εἴτε ἀλλοιουσῶν τήν κριτικήν ἱκανότητα πρακτικῶν, ἐφ᾿ ὅσον ἡ ἐκμετάλλευσις γίνεται μέ τόν σκοπόν να ὁδηγηθῇ ὁ ἀνήλικος, ἤ τό πρόσωπον αὐτό, εἰς πρᾶξιν ἤ παράλειψιν, σοβαρῶς ἐπιβλαβῆ δι᾿ ἑαυτόν. 

῞Οταν ἡ ἀνωτέρω παράβασις διαπράττεται ἀπό τόν ἀρχηγόν, κατά τό δίκαιον ἤ ἐν τοῖς πράγμασι, μιᾶς ὁμάδος ἡ ὁποία ἐπιδίδεται εἰς δραστηριότητας ἐχούσας ὡς σκοπόν ἤ ὡς ἀποτέλεσμα τήν δημιουργίαν, τήν διατήρησιν ἤ τήν ἐκμετάλλευσιν τῆς ψυχικῆς ἐξαρτήσεως ἤ τῆς σωματικῆς ὑποταγῆς τῶν προσώπων τά ὁποῖα μετέχουν εἰς τάς δραστηριότητας αὐτάς, αἱ ποιναί ἀνέρχονται εἰς φυλάκισιν πέντε ἐτῶν καί εἰς χρηματικήν ποινήν 5.000.000 φράγκων.

῎Αρ. 223-15-3. Τά φυσικά πρόσωπα, τά ὁποῖα κρίνονται ἔνοχα τοῦ ἐγκλήματος τοῦ προβλεπομένου ἀπό τάς διατάξεις τοῦ Τμήματος αὐτοῦ, ὑπόκεινται καί εἰς τάς ἀκολούθους ποινάς:

·         1ον. Στέρησιν τῶν ἀστικῶν, πολιτικῶν καί οἰκογενειακῶν δικαιωμάτων των, συμφώνως πρός τό ἄρθρον 131-26·

·         2ον. Στέρησιν τό πολύ ἐπί πενταετίαν, συμφώνως πρός τήν διαδικασίαν τοῦ ἄρθρου 131-27, τοῦ δικαιώματος ἀσκήσεως καθηκόντων δημοσίου ὑπαλλήλου ἤ δημοσίου λειτουργοῦ, καθώς καί τῆς ἀσκήσεως ἐκείνης τῆς ἐπαγγελματικῆς ἤ κοινωνικῆς δραστηριότητος, κατά τήν ἄσκησιν ἤ ἐπ᾿εὐκαιρίᾳ τῆς ὁποίας διεπράχθη ἡ παράβασις·

·         3ον. Σφράγισις, τό πολύ ἐπί πενταετίαν, τοῦ καταστήματος ἤ καταστημάτων τῆς ἐπιχειρήσεως, ἡ ὁποία ἐχρησίμευσε εἰς τήν διάπραξιν τῶν πράξεων ἤ παραλείψεων αἱ ὁποῖαι συγκροτοῦν τήν ἀντικειμενικήν ὑπόστασιν τῆς παραβάσεως·

·         4ον. Κατάσχεσις τοῦ πράγματος τό ὁποῖον ἐχρησιμοποιήθη ἤ εἶχεν προωρισθῆ διά νά χρησιμοποιηθῇ εἰς τήν διάπραξιν τῆς παραβάσεως·

·         5ον. ᾿Απαγόρευσις διαμονῆς, συμφώνως προς τό ἄρ. 131-31·

·         6ον. Στέρησις, τό πολύ ἐπί πενταετίαν, τοῦ δικαιώματος ἐκδόσεως καί εἰσπράξεως ἐπιταγῶν, ἐκτός ἀπό ἐπιταγάς αἱ ὁποῖαι ἐκδίδονται προκειμένου ὁ ἐκδότης νά εἰσπράξῃ χρήματα ἀπ᾿ εὐθείας ἀπό τόν πληρωτήν, ἤ ἐπιταγάς διαμαρτυρημένας·

·         7ον. ᾿Ανάρτησιν ἤ δημοσιοποίησιν τῆς καταδικαστικῆς ἀποφάσεως, ὑπό τάς προϋποθέεις τάς προβλεπομένας ἀπό τό ἄρ. 131-35.

῎Αρ. 223-15-4. Τά νομικά πρόσωπα δύνανται νά κηρυχθοῦν ποινικῶς ὑπεύθυνα, κατά τό ἄρ. 121-2, διά τήν παράβασιν ἡ ὁποία ὁρίζεται εἰς τό παρόν Τμῆμα. . . ᾿᾿. . . . .

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΚΤΟΝ

ΔΙΑΦΟΡΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

 

῎Αρθρον 22

Τό ἄρ. 2-17 τοῦ Κώδικος Ποινικῆς Δικονομίας διατυποῦται ὡς ἑξῆς:

῾῾῎Αρ. 2-17. Κάθε ἕνωσις ἀναγνωρισθεῖσα ὡς κοινωφελής, δηλωθεῖσα ἁρμοδίως τοὐλάχιστον πέντε ἔτη πρό τῶν κρισίμων γεγονότων, καί ἔχουσα εἰς τό καταστατικόν της ὡς σκοπόν της τήν προστασίαν καί τήν βοήθειαν ἀτόμων, ἤ τήν ὑπεράσπισιν τῶν δικαιωμάτων καί τῶν ἐλευθεριῶν, εἴτε ἀτομικῶν εἴτε συλλογικῶν, δύναται, ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ πράξεων αἱ ὁποῖαι διεπράχθησαν ἀπό οἱονδήποτε φυσικόν ἤ νομικόν πρόσωπον, εἰς τά πλαίσια μιᾶς κινήσεως ἤ ὀργανώσεως, ἔχουσαν ὡς σκοπόν ἤ ὡς ἀποτέλεσμα, τήν δημιουργίαν, τήν διατήρησιν .ἤ τήν ἐκμετάλλευσιν ψυχολογικῆς ἐξαρτήσεως ἤ σωματικῆς ὑποταγῆς, νά ἀσκήσῃ τά δικαιώματα τῆς πολιτικῆς ἀγωγῆς, ὅσον ἀφορᾶ τάς παραβάσεις τῆς ἐκουσίας ἤ ἀκουσίου βλάβης τῆς ζωῆς, τῆς βλάβης τῆς φυσικῆς ἤ τῆς ψυχικῆς ἀκεραιότητος τοῦ προσώπου, τῆς ἐκθέσεως τινός εἰς κίνδυνον, τῆς βλάβης τῶν προσωπικῶν ἐλευθεριῶν, τῆς προσβολῆς τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας, τῆς προσβολῆς τῆς προσωπικότητος, τῆς ἐκθέσεως  ἀνηλίκου εἰς κίνδυνον, καθώς καί τῆς ὑλικῆς βλάβης, δηλαδή τάς παραβάσεις αἱ ὁποῖαι ἀναφέρονται εἰς τά ἄρθρα 221-1 ἕως 221-6, 222-1 ἕως 222-40, 223-1 ἕως 223-15-2, 224-1 ἕως 224-4, 225-5 ἕως 225-15, 225-17 καί 225-18, 226-1 ἔως 226-23, 227-1 ἕως 227-27, 311-1 ἕως 311-13, 312-12, 313-1 ἕως 313-3, 314-1 ἕως 314-3 καί 324-1 ἕως 324-6 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος, καθώς καί τάς παραβάσεις τῆς παρανόμου ἀσκήσεως τῆς ἰατρικῆς ἤ τῆς φαρμακευτικῆς ἐπιστήμης, αἱ ὁποῖαι προβλέπονται ἀπό τά ἄρθρα L. 4161-6 καί L. 4223-1 τοῦ Κώδικος Δημοσίας ῾Υγείας, καί τάς παραβάσεις τῆς παραπλανητικῆς διαφημίσεως, τῆς  ἀπάτης καί τῆς πλαστογραφίας, ὅπως αἱ παραβάσεις αὐταί προβλέπονται ἀπό τά ἄρθρα L. 121-6 καί L. 213-1 μέχρι L. 213-4 τοῦ Κώδικος τῆς Καταναλώσεως᾿᾿.

….

….

….