Πρός τόν Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προφήτου Ἠλιού Θήρας Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Δαμασκηνόν Γαβαλᾶν

Πρωτοπρεσβύτερου Ἰωάννη Φωτόπουλου
Ἐφημέριου Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς

 Ἁγία Παρασκευή 15-3-2006

Πρός τόν Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προφήτου Ἠλιού Θήρας
Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Δαμασκηνόν Γαβαλᾶν

(Ἡ ἐπιστολή κάνει λόγο μόνο γιά τούς δύο τόμους τῶν ψευδο-ισαακείων ἔργων γιατί δέν εἶχε ἐκδοθεῖ ὁ τρίτος. Ἀντί ἀπαντήσεως στήν ἐπιστολή ἐξεδόθη καί ὁ τρίτος τόμος).

Σεβαστέ μου Γέροντα,

Δέν σᾶς γνωρίζω, ἀλλά παίρνω τό θάρρος νά σᾶς ἐνοχλήσω γιά κάποιο σοβαρό, κατά τή γνώμη μου, θέμα. Πρόκειται γιά τήν ἔκδοση τῆς Μονῆς σας «Ἰσαάκ τοῦ Σύρου Ἀσκητικά τόμος Β1 (Λόγοι Α΄-Γ΄) καί Β3 (Λόγοι ΙΒ΄-ΜΑ΄)», τά ὁποῖα μεταφράζει ὁ Νέστωρ Καββαδᾶς.

Ἀγαπητέ μου πάτερ Δαμασκηνέ, μέ τήν ἀνάγνωση τῶν κειμένων αὐτῶν, τά ὁποῖα πρόσφατα ἀνακαλύφθηκαν καί ἀνήκουν δῆθεν στόν Ἅγιο Ἰσαάκ, προβληματίστηκα καί λυπήθηκα, διότι διαπίστωσα ὅτι μέσα σ᾽ αὐτά ἐκφράζονται αἱρετικές διδασκαλίες, προπάντων ἡ φοβερή κακοδοξία περί ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων. Στόν τόμο Β1 σελ. 58 διαβάζουμε: «Ὅλοι οἱ ἀδελφοί τοῦ Σωτῆρα μας θά φθάσουν στό τέλος νά ὁμοιωθοῦν μ᾽ Αὐτόν. Καί αὐτοί πού θά βρεθοῦν στά δεξιά Του, καί αὐτοί πού θά βρεθοῦν στά ἀριστερά Του... Ὅλοι θά ἐξυψωθοῦν ὥς τήν ὁμοίωση μ᾽ Ἐκεῖνον, κι ἀπό τήν γήϊνη κατάστασή τους θά φθάσουν σέ μιά μορφή ὕπαρξης γεμάτη δόξα». Σέ ἐπίρρωση τῶν λεγομένων ὁ μεταφραστής στήν ὑποσημείωση 37 παραπέμπει στό χωρίο Ματθ. 25, 33!!! Μέ τή διαφορά ὅτι τό εὐαγγέλιο τῆς Κρίσεως, ἀπό τό ὁποῖο εἶναι παρμένο τό ἐν λόγῳ χωρίο, καταλήγει, ὡς γνωστόν, μέ τή φράση «καί ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δέ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ματθ. 25, 46).

Τά χειρότερα ὅμως βρίσκονται στό τόμο Β3 καί στίς σελίδες 137-166 (Λόγοι ΛΓ΄-ΜΑ΄) ὅπου γίνεται συστηματική ἔκθεση τῆς ὠριγενιστικῆς πλάνης περί ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων μέ γελοῖα, νομικίστικα ἐπιχειρήματα περί ἀνταποδόσεως, μίσους, ἀγάπης κλπ. Σέ κάποιο σημεῖο τό κείμενο ὑπερβαίνει σέ... «ἀγάπη» καί τόν Ὠριγένη. Ἰδού: «Εἶναι ξεκάθαρο πώς ὁ Θεός δέν ἐγκαταλείπει τούς πεπτωκότες, καί πώς δέν θά ἀφήσει τούς δαίμονες νά παραμείνουν στή δαιμονική τους κατάσταση. Ἀντιθέτως θά τούς ὁδηγήσει σέ μιά ἑνιαία κατάσταση ἀναλλοίωτης τελειότητας... Ἴσως νά φθάσουν σέ μιά τελειότητα ἀκόμη μεγαλύτερη καί ἀπό αὐτήν τῆς παρούσας ὕπαρξης τῶν ἀγγέλων» (Β3 σελ. 159-160). Τό νά γίνουν οἱ δαίμονες ἀνώτεροι ἀπό τούς ἀγγέλους οὔτε ὁ Ὠριγένης δέν τό φαντάστηκε! Ἴσως οὔτε καί ὁ Σατανᾶς δέν φαντάστηκε ὅτι θά ἔβρισκε τέτοιο συνήγορο στό ἀρχέγονο ὄνειρό του νά θέσει τόν ἑαυτό του «ὑπεράνω τῶν νεφῶν»!

Ἄς μή γελιόμαστε, πάτερ μου. Τά κείμενα αὐτά δέν ἔχουν καμμιά σχέση μέ τά γνήσια ἔργα του Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, στά ὁποῖα ὁ Ἅγιος ὄχι μόνο  π ο υ- θ ε ν ά  δέν ἐκφέρει τέτοιες κακοδοξίες, ἀλλά ἀντιθέτως ὁμιλεῖ γιά τό φοβερώτατο, αἰώνιο πῦρ, τό ὁποῖο εἴθε ὅλοι μέ συντετριμμένη μετάνοια νά διαφύγουμε. Ἰδού καί ὁ γνήσιος Ἀββᾶς Ἰσαάκ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετος ἀπό τά ψευδοκείμενα: «Οὐ γάρ ἐδίδαξεν ἡμᾶς ἡ γραφή τρεῖς χώρας, ἀλλά τί; Ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῆ δόξῃ αὐτοῦ καί στήσῃ τά μέν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τά δέ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. Οὐδέ γάρ τρία τάγματα εἶπεν, ἀλλά δύο, ἕν ἐκ δεξιῶν καί ἕν ἐξ εὐωνύμων. Καί διεχώρισε τά ὅρια τῶν διαφορῶν τῶν κατασκηνωμάτων αὐτῶν, εἰπών ὅτι· «ἀ π ε λ ε ύ σ ο ν τ α ι  ο ὗ τ ο ι  ε ἰ ς  κ ό λ α σ ι ν  α ἰ ώ ν ι ο ν» δ η λ ο- ν ό τ ι  ο ἱ  ἁ μ α ρ τ ω λ ο ί · «οἱ δέ δίκαιοι, εἰς ζωήν αἰώνιον ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος. Καί πάλιν· ἥξουσιν ἀπό ἀνατολῶν καί δυσμῶν καί ἀνακλιθήσονται ἐν τοῖς κόλποις Ἀβραάμ ἐν τῆ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δέ υἱοί τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον· ὅπου ὁ κλαυθμός καί ὁ βρυγμός τῶν ὀδόντων». Ὅπερ ἐστί παντός πυρός φοβερώτατον» (Ἰσαάκ Σύρου Ἀσκητικά ἐκδ. Ρηγοπούλου σελ. 225).

Στίς σελίδες 146-151 ἐπαινοῦνται οἱ αἱρετικοί Θεόδωρος Μοψουεστίας καί Διόδωρος Ταρσοῦ, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναθεματισθεῖ ἀπό τήν Ε΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, καί ἀποκαλοῦνται «στύλοι τῆς Ἐκκλησίας», ἐνῶ ὁ μεταφραστής στίς ὑποσημειώσεις οὐδέν λέγει περί αὐτῶν. Ἐντύπωση κάνει καί τό γεγονός ὅτι στήν ὑποσημείωση 85 τῆς σελίδας 146 βάζει σέ εἰσαγωγικά τόν ὅρο νεστοριανή, γράφοντας γιά τή λεγόμενη «ἐκκλησία τῆς Ἀνατολῆς», σά νά μήν ἀναγνωρίζει τόν αἱρετικό χαρακτήρα αὐτῆς τῆς «ἐκκλησίας» πού τιμᾶ ὡς Ἅγιο τό Νεστόριο καί τόν μνημονεύει στά δίπτυχά της!

Τέλος εἶναι διάσπαρτες στά βιβλία πού ἐκδόσατε αἱρετικές (νεστοριανές) χριστολογικές ἀπόψεις. Αὐτές ὅμως εἶναι ξεκάθαρα καί προκλητικά διατυπωμένες σέ δύο κυρίως Λόγους τοῦ ψευδο-Ισαάκ τόν 5^ο καί τόν 11^ο, τούς ὁποίους δέν ἔχετε ἀκόμη ἐκδόσει. Ὅπως διαβάζουμε στό προσφάτως ἐκδοθέν βιβλίο τῶν Ἐκδόσεων ΑΚΡΙΤΑΣ πού ἔγραψε ὁ ἐπίσκοπος Ἱλαρίων Ἀλφέγιεφ καί φέρει τόν τίτλο «Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος, ὁ πνευματικός του κόσμος», στούς Λόγους αὐτούς ἀποκαλύπτονται οἱ νεστοριανές ἀποκλίσεις τῶν νέων κειμένων. Ἰδού ἐλάχιστο δεῖγμα τῆς νεστοριανικῆς σχιζοφρένειας πού δέχεται ὄχι μόνο δύο φύσεις (θεία καί ἀνθρώπινη) στόν Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλά καί δύο πρόσωπα! «Παραχώρησε (ἐνν. ὁ Θεός) σ᾽ Αὐτόν νά λατρεύεται ἀδιάκριτα μαζί μέ Ἐκεῖνον, μέ μιά ἑνιαία πράξη λατρείας γιά τόν Ἄνθρωπο πού ἔγινε Κύριος καί γιά τή Θεότητα ἐξίσου, ἐνῶ οἱ δύο φύσεις διατηροῦν τά ἰδιώματά τους» (σελ. 73 τοῦ ὡς ἄνω βιβλίου).

 

Ἀγαπητέ Γέροντα,

 

Φρονῶ ὅτι ὡς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε μεγάλη εὐθύνη γιά τό λογικό ποίμνιο πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστός. Δέν γνωρίζω ἄν, μέσα στά πολλαπλά σας καθήκοντα, βρήκατε τό χρόνο νά διεξέλθετε μέ προσοχή τά βιβλία αὐτά. Πάντως, νομίζω, δέν θά πρέπει νά ἀφήσουμε τό λαό μας, ἀλλά καί τούς μοναχούς, ἀφ᾽ ἑνός νά δημιουργοῦν μέσα τους ἐσφαλμένη εἰκόνα περί τῆς ἁγιότητος καί τῆς ὀρθοδοξίας τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί ἀπό τήν ἄλλη νά τρέφονται μέ ἀντορθόδοξες διδασκαλίες καταδικασμένες ἀπό τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

Συγγνώμη γιά τό θάρρος πού παίρνω, ἀλλά πρέπει ὁπωσδήποτε νά ἀποσυρθοῦν ἐγκαίρως τά βιβλία αὐτά ἀπό τήν ἀγορά καί ἄν εἶναι δυνατόν νά δοθοῦν κάποιες ἐξηγήσεις.

Ἀσπάζομαι τή δεξιά σας καί, ἄν τό ἐπιθυμεῖτε, θά ἤθελα νά μιλήσουμε τηλεφωνικῶς.

 

Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς