ἤ : καημένε μου Οἰδίποδα τί σοῦ  ‘μελλε νά πάθεις!

Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος

(μέ ἀφορμή τό βιβλίο Ἕλξη καί Πάθος τοῦ π. Β. Θερμοῦ)

Εἶναι γνωστή ἀπό τά μαθητικά μας χρόνια ἡ ἱστορία τοῦ Οἰδίποδα.  Ἄς τή θυμηθοῦμε περιληπτικά.  Τό μωρό Οἰδίποδας ἐγκαταλείπεται δεμένο στό δάσος ἀπό τούς γονεῖς του, τό βασιλιᾶ τῆς Θήβας Λάϊο καί τή σύζυγό του Ἰοκάστη, γιά φαγωθεῖ ἀπό τά θηρία. Αὐτό γίνεται γιά νά μήν ἐπαληθευθεῖ ὁ δελφικός χρησμός ὅτι τό παιδί πού θά γεννοῦσε ἡ Ἰοκάστη θά σκότωνε τόν πατέρα του.  Τό μωρό τό βρίσκει κάποιος βοσκός, τό πηγαίνει στήν Κόρινθο, ὅπου τό υἱοθετεῖ ὁ βασιλιᾶς Πόλυβος.  Ὅταν μαθαίνει ὁ Οἰδίποδας ὅτι δέν εἶναι γνήσιο παιδί  τοῦ Πόλυβου φεύγει ἀπό τήν Κόρινθο.  Καθ΄ ὁδόν πρός τή Θήβα φιλονεικεῖ καί σκοτώνει τόν Λάϊο, ἀγνοώντας ὅτι εἶναι ὁ πατέρας του.  Στή συνέχεια, ὡς ἀμοιβή γιά τήν ἀπαλλαγή τῆς Θήβας ἀπό τήν ἀπειλή τῆς Σφίγγας πού κατάφερε ὁ Οἰδίποδας παντρεύεται, χωρίς νά τό γνωρίζει, τή βασίλισσα τῆς Θήβας πού εἶναι ἡ  μητέρα του Ἰοκάστη καί κάνει μαζί της 4 παιδιά.  Τό τέλος εἶναι τραγικό. Μόλις τό μαθαίνουν, ἡ Ἰοκάστη αὐτοκτονεῖ καί ὁ Οἰδίποδας αὐτοτυφλώνεται.

Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Κοκολάκη,
ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ Χολαργοῦ

Χριστός ἀνέστη!

Μέ ἀφορμή τήν ἀσεβεστάτη τηλεοπτική σάτιρα «Ιησούς: η “αληθινή” ιστορία» πού ἔδειξε ἡ ἑλληνική τηλεόραση μέσα ἀπό τό ΣΚΑΪ ἀνήμερα τό Πάσχα, εἶναι ἀνάγκη νά καυτηριάσουμε τό γενικότερο ἐφάμαρτο σκεπτικό ὅλων τῶν παρομοίων σειρῶν ἤ ἐκπομπῶν.

Κάθε χρόνο, τά τελευταῖα ἔτη, λίγο πρίν τά Χριστούγεννα ἤ τό Πάσχα θά βρεθοῦν κάποιοι ἄγνωστοι γνωστοί πού θά δηλητηριάσουν ἀκροατές καί τηλεθεατές μέ κάποια ἀτοπήματα ἱερέων ἤ μέ τή σπορά ἀμφιβολιῶν γιά θαύματα ἤ καί τήν ἴδια τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Τυχαῖο;

Λυσσᾶ βεβαίως ὁ διάβολος, ὅταν βλέπει ὅλο καί περισσότερο κόσμο στήν Ἐκκλησία, ἰδιαιτέρως στίς μεγάλες χριστιανικές γιορτές.

Γιὰ μία ἀκόμη χρονιὰ τὸ Μ. Σάββατο (30/4) προγραμματίζονται ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις στὸν Ταῦρο ἀπὸ τοὺς Ἰνδοὺς ΣΙΧ, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἵδρυση τῆς θρησκείας τους (κράμα ἰνδουισμοῦ καὶ μουσουλμανισμοῦ). Στὶς ἐκδηλώσεις περιλαμβάνεται περιφορὰ στολισμένου ὀχήματος μὲ τὸ «ἱερό» τους βιβλίο σὲ δρόμους τῆς περιοχῆς. Αὐτὰ μία ἡμέρα μετὰ τὴν λιτάνευση τοῦ Ἐπιταφίου τοῦ Κυρίου μας καὶ κατὰ τὸ σιωπηλώτερο καὶ σεβασμιώτερο Σάββατο τοῦ ἔτους.

Ἐπισήμως ἡ ἄνω γιορτὴ (Βαϊσάκχι) γιορτάζεται ἀνά τὸν κόσμο στὶς 14 Ἀπριλίου κάθε ἔτους. Στὴ χώρα μας ὅμως γιὰ «πρακτικοὺς» λόγους μεταφέρεται τὸ Μ. Σάββατο ἢ Πάσχα μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις. Θέλουν δηλαδὴ οἱ ὀργανωτές της καὶ νὰ ἑορτάσουν ὅποτε «βολεύει», ἀλλὰ καὶ μὲ κάθε ἐπισημότητα καὶ λαμπρότητα.