Μέ κομμένη τήν ἀνάσα παρακολουθοῦμε ὅσα τραγικά συμβαίνουν στή Μέση Ἀνατολή, μέ κύρια θύματα τόν ἄμαχο πληθυσμό.

Φανατικοί Ἰσλαμιστές καί Ἑβραῖοι, μπολιασμένοι ἀπό τίς ἀξίες τῶν θρησκειῶν τους, τή βία καί τήν ἐξόντωση τοῦ ἐχθροῦ, ξεσποῦν πάνω σέ παιδιά, γυναῖκες, ἡλικιωμένους, ἄοπλους. Στά μέρη ὅπου ἡ ἀνθρωπότητα διέπραξε τό μεγαλύτερο ἔγκλημα τῆς ἱστορίας, καταδικάζοντας σέ θάνατο τόν ἀθῶο Θεάνθρωπο, ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται.

Τό Ἰσραήλ, μάλιστα, δέν ἀρκέστηκε στήν ἐξόντωση ἀμάχων τῆς Παλαιστίνης, ἀλλά βομβάρδισε τό Ναό τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ στή Γάζα, ὅπου κατέφυγαν γυναικόπαιδα γιά νά προστατευθοῦν, ἐλπίζοντας ὅτι θά γίνει σεβαστό τό ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων πανανθρωπίνως θεσπισμένο, θρησκευτικό ἄσυλο σκοτώνοντας 18 ἀμάχους Ὀρθοδόξους Παλαιστινίους γιά νά «ἐκδικηθεῖ» τήν ἰσλαμική Χαμᾶς!

Παρέμβαση ἀπό π. Ἀναστάσιο Τραϊφόρο,
ἐφημέριο Ἱ.Ν. Ἁγίου Ἀθανασίου Μαρκοπούλου Ὠρωποῦ

Ἅγιοι Πατέρες καλησπέρα σας,

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καλησπέρα σας,

Μέ παρεκάλεσε ὁ π. Ἰωάννης Φωτόπουλος νά πῶ δυό πράματα, αὐτά πού εἴχαμε ζήσει ἐπισκεπτόμενοι τόν ἅγιο Παΐσιο τακτικά ὡς μαθητές τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς στό Ἅγιο Ὄρος.

Ἐνῶ μᾶς τά ΄λεγε ἐντυπωσιαζόμασταν. Ὅλα αὐτά πού ἔχει γράψει, τά ἀκούγαμε ἀπό τά χείλη τοῦ ἁγίου καί τά ἐντυπώναμε. Μᾶς ἔλεγε πολλές φορές ¨μήν τά λέτε αὐτά στόν κόσμο, γιατί δέν καταλαβαίνει καί πολύ¨. Ἐμεῖς ἀπό ἐνθουσιασμό τά λέγαμε στίς διακοπές μας, ὅταν βγαίναμε κτλ. σέ ὁρισμένους ἀνθρώπους πού πίστευαν, διότι ὁ ἅγιος δέν ἤθελε νά λέμε τέτοια πράματα, ἱερά, σέ ἀνθρώπους πού δέν πιστεύουν, γιατί τά κοροϊδεύουν.

Ὅμως συνέβη τό ἑξῆς γεγονός: Ἕνα καλοκαίρι πού ἐπέστρεψα ἀπό τίς διακοπές μου λέω στόν ἅγιο:  ξέρεις, πάτερ Παΐσιε, εἶπα ὅλα αὐτά πού μᾶς εἴπατε σέ ὁρισμένους ἀνθρώπους καί μετά ἀπό λίγες μέρες ξαναπέρασα ἀπό ΄κεῖ καί μοῦ εἶπαν  ¨τί εἶναι αὐτά πού μᾶς εἶπες; μᾶς ἔπιασε φόβος γιά ὅλα αὐτά πού λέει ὁ ἅγιος Παΐσιος.¨ (Καί μοῦ λέει ὁ ἅγιος) «Πώ πώ τί μοῦ λές ρέ παιδί μου τώρα, τί εἶναι αὐτά πού μοῦ λές; φόβος; ὄχι. Νά λές στούς ἀνθρώπους νά ἐργάζονται πνευματικά.

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Θέσπιδος 11  ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ.  210 8025211 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ἡ ἐκλογή τοῦ μέχρι πρότινος ἀγνώστου στό εὐρύ κοινό, Στεφάνου Κασσελάκη, στήν ἡγεσία τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης, γέμισε μέ ἐλπίδα ἕνα μέρος τοῦ λαοῦ. Ἄλλος ἕνας «μεσσίας» μέ «φρέσκια» πολιτική πρόταση πού ὑπόσχεται νά διορθώσει τά λάθη τῶν προηγουμένων. Τά «προσόντα» πού ἐπικαλέστηκε: χρήματα, ἀμερικανική ἀνατροφή, ὁμόφυλη «συζυγική» σχέση, πρόθεση γιά χωρισμό Κράτους Ἐκκλησίας καί γιά κατάργηση τῆς ὑποχρεωτικῆς στράτευσης.

Παρόμοιες «ἐλπίδες» προσφέρθηκαν καί στό παρελθόν. Ὅμως, ἡ φρέσκια πολιτική πρόταση ἀποδεικνύεται συνεχῶς μπαγιάτικη, γιατί ἡ συνταγή εἶναι μέ τά ἴδια ὑλικά. Δέν ἐντοπίζεται (οὔτε κἄν γίνεται προσπάθεια νά ἐντοπιστεῖ) τό πρόβλημα, ὥστε νά φθάσουμε στή λύση. Ἐκεῖνο πού λείπει ἀπό τήν πολιτική ζωή εἶναι ὁ παραδειγματικός βίος τῶν ἀρχόντων, ὥστε αὐτοί νά ξεχωρίζουν, ὄχι γιά τή λαμπερή δημόσια εἰκόνα τους, ἀλλά γιά τό ἦθος καί τίς ἀρετές τους καί κυρίως γιά τήν ἀγάπη τους γιά τήν πατρίδα καί τούς ἀνθρώπους της.