«Ὅπου Θεὸς δὲ βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις, ὡς γέγραπται».

Τὸ ἀπόσπασμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Ὄρθρο τῶν Χριστουγέννων(*), περικλείει τὴν ἀπόλυτη παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ σὲ μία πρόταση καὶ ναὶ μὲν ἀναφέρεται ὡς αἰτιολόγηση στὸ μέγα θαῦμα τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου μας, ὅμως ἔχει ἴσως καὶ μία ἀφοπλιστικὴ γεύση γενικεύσεως κατὰ τὸ «Τὰ ἀδύνατα τοῖς ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ».

Καὶ ὅμως ... ὅλα μποροῦν νὰ ἀλλάξουν σὲ μία στιγμή.

Σὲ πρόσφατη ἀθώα ἐπίσκεψή μας στὸ youtube, ἐμφανίστηκε κατὰ τὴν διάρκεια προβολῆς τυχόντος βίντεο, ὑπὸ τὴν μορφὴ διαφημιστικοῦ «banner» ὁ τίτλος: «What is Scientology»? δηλαδὴ «Τί εἶναι ἡ Σαϊεντολογία»; Μετὰ ἀπὸ 1-2 λεπτὰ ἐμφανίστηκε καὶ ἡ προτεινόμενη ἀπάντηση: «The search for the truth», δηλαδὴ «Ἡ ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας»! Αὐτοδιαφημίζεται λοιπὸν ἡ Σαϊεντολογία ὡς συνώνυμος μὲ τὴν «ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας»!

«Ἐγώ πατήρ, ἐγώ ἀδελφός, ἐγώ νυμφίος, ἐγώ οἰκία, ἐγώ τροφή, ἐγώ ἱμάτιον, ...πᾶν ὅπερ ἄν θέλῃς ἐγώ· μηδενός ἐν χρείᾳ καταστῆς...
Ἐγώ καί φίλος... μόνον οἰκείως ἔχε πρός ἐμέ.
Ἐγώ πένης διά σέ·
καί ἀλήτης διά σέ· ...
Πάντα μοι σύ καί ἀδελφός, καί συγκληρονόμος, καί φίλος, καί μέλος. Τί πλέον θέλεις;»
(ἁγ. Ἰω. Χρυσο., τ. ΙΒ΄, σελ. 35, ΕΠΕ 1979)

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός εἶχε προείπει, ὅτι θά ἔρθει καιρός πού οἱ σώφρονες θά θεωροῦνται ὡς ἄφρονες καί οἱ ἄφρονες ὡς σώφρονες, οἱ μή ἔντιμοι ὡς ἔντιμοι καί οἱ ἔντιμοι ὡς ἀνέντιμοι, οἱ ἐργατικοί καί δοτικοί ὡς ἀνόητοι καί οἱ φυγόπονοι ὡς οἱ πιό προσαρμοσμένοι στό κλῖμα καί στό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς τῆς ρᾳθυμίας.

Στίς ἡμέρες μας φαίνεται νά ἐπιβεβαιώνεται ὁ ἅγιος ἐθνομάρτυρας Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.  Ἴσως οἱ καταστάσεις, τά γεγονότα καί οἱ θεσπιζόμενοι ὁσημέραι νόμοι νά ξεπερνοῦν τόν Ἅγιο.  Ἐμεῖς, βουλιαγμένοι πάνω στούς καναπέδες ἀπορροφοῦμε μέ βουλημία τήν ἀνεξέλεγκτη τηλεθέαση.  Ναρκωνόμαστε ὅλο καί βαθύτερα  στή νοοτροπία της καί τά κελεύσματά της.  Δέν ἀντιδροῦμε σέ καμιά προσβολή τῆς ἁγίας Παραδόσεώς μας, ἀλλά θυσιάζουμε τά πάντα στά νεοειδωλολατρικά σόου τῶν ποικίλων τηλεπαρουσιάσεων. 

Τό κελλί μας, ἤ ὅπως καινοδιαθηκικά ὀνομάζεται «ταμεῖον», ἤ πολύ πιό ἁπλᾶ, τό ὑπνοδωμάτιό μας, μετατρέπεται σέ χῶρο μολυσμένο ἀπό τίς αἰσχρές εἰκόνες, τά πονηρά σενάρια, τούς κακούς λογισμούς, τά αἰσθήματα πού ἐπιμελημένα καί δαιμονικά στήνει ἡ Νέα Ἐποχή.  Τό κελλίον πλέον δέν ὑψοῖ, σύμφωνα μέ τήν ἁγιοπνευματική ἐμπειρία τῶν πατέρων, ἀλλά γκρεμίζει, κατεδαφίζει, δέν κτίζει.  Ἀλλοτριώνει, δέν μορφώνει.  Ἀποσυνθέτει καί καθόλου δέν συγκροτεῖ τήν προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου.